Intense liefde

Oeps, mijn laatste 2 weken zijn ingegaan. Dit besef ik mij vandaag ontzettend goed. Dat betekent dat ik deze dagen dubbel hard moet genieten van alles wat ik tegenkom!

Met pijn in mijn hart heb ik van alle vrijwilligers afscheid genomen. Ik vind het super tof om nieuwe mensen te ontmoeten en de passie te delen van het omgaan met mensen in een andere cultuur. Elke vrijwilliger was weer anders en ik blij dat ik jullie heb ontmoet.

Helaas moet ik de laatste dagen het als enige vrijwilliger in Kebene doen. Dit vind ik wel wat jammer, maar aan de andere kant besef ik dat ik het ook goed alleen kan. Ik ben hier nu al 2.5 maand en ik ken al veel hier. Ik moet me goed kunnen redden!

3-2-1,, HAPPY NEWYEAR! Wat een toffe ervaring was het om Nieuwjaar in Afrika te vieren. De sfeer van Oudjaarsdag miste ik wel, want dit is ontzettend leuk in IJsselmuiden. Toch was dit een moment om niet te vergeten. Nadat ik uit eten ben geweest, ben ik naar de kerk geweest waar iedereen van Kebene was. Het was 1 groot feest in de kerk en we hebben afgeteld naar het nieuwe jaar. Ik heb nog nooit zoveel zwarten en zo weinig blanke mensen gelukkig Nieuwjaar gewenst! Nadat we nog even hadden genoten in de kerk, zijn we wat tentjes op het strand gaan opzoeken. Hier kwamen we ‘bekenden’ tegen waar we de avond mee hebben doorgebracht. Als blanke vrouw viel ik aardig op en de aandacht was er dan ook genoeg.
Nieuwjaarsdag werd gevierd in Kebene met, opnieuw, veel eten. Een super toffe dag met mijn nieuwe, derde familie!

De kinderen gaan nu weer naar school. Ze staan om 05:00! op om tussen 06:15-06:45 naar school te gaan. Ik probeer om 05:45 op te staan om daarna om 06:15 de kleinste kinderen naar de bus te brengen. Om 15:30 haal ik deze kinderen weer op om daarna te helpen met huiswerk maken, kleren wassen en schoenen poetsen. De uniforms die ik op straat tegenkom, laten mij echt stralen. Dit moeten ze ook invoeren in Nederland. De kinderen vanaf 9 jaar gaan 6 dagen in de week naar school en komen soms pas om 18:30 thuis. Daarna moeten ze nog wassen en huiswerk maken. Hier in Nederland mogen we maar blij zijn met onze schooltijden! Overdag is het nu stil in Kebene en die tijd moet ik opvullen met uitstapjes, naar school lesgeven, genieten op het strand of lekker relaxen.

Sinds kort heb ik drie keer lesgegeven op een arm schooltje. 1 klaslokaal, 1 leerkracht, 48 kinderen (4-12 jaar) en 6 verschillende niveaus. Wat voor goede leerkracht je ook bent, dit is onmogelijk. Met liefde help ik de juf met het lesgeven. Iets wat ik met enorm veel passie doe, maar dit is ook niet heel moeilijk. Als ik de klas binnenstap word ik namelijk begroet door ontzettend veel glimlachende kindjes. Ondanks dat ze niet rijk zijn en ieder zijn eigen probleem heeft, straalt het geluk van deze kinderen af. Dat is bij heel veel mensen hier in Afrika. Ik hoop echt dat ik een stukje van dit geluk kan meenemen naar Nederland. Wij Nederlanders kunnen veel leren van intens gelukkig zijn met weinig.

Deze school heeft ontzettend veel indruk op mij gemaakt. Soms werd ik daar helemaal stil van en voelde ik mij schuldig om de rijkdom die ik heb en dan wil ik ook altijd maar weer meer en meer. Ik besef nu echt heel goed dat geluk niet zit in materiële dingen, maar in intense liefde. Graag wil ik geld ophalen voor deze school, want deze kinderen beseffen dat school de sleutel is naar een betere toekomst. Als je ideeën hebt of als je geld over hebt voor deze kinderen hoor ik dat graag. Iedere cent kan goed worden gebruikt en de kinderen zullen je eeuwig dankbaar zijn!

Ik geloof dat je op school veel dingen kunt leren, maar van vrijwilligerswerk in Kenia doen, kan je ook ontzettend veel leren! Hoeveel liefde en intens geluk deze mensen uitstralen is onbeschrijfelijk. Dit is een gevoel die ik hopelijk voor altijd vast kan houden! Mijn liefde voor lesgeven is helemaal terug en ik heb ontzettend veel zin om voor de klas te gaan staan. Stiekem ben ik al een beetje aan het kijken voor een baan in Nederland dus als iemand een vacature tegen komt, denk aan mij…

Nog 12 dagen voordat ik terug ben in Nederland. Dat betekent dat ik vanaf nu nog intenser ga genieten van alles wat ik tegenkom!

Lieffs Wienanda

Kebene, kerk en kerst

Nog een kleine maand en ik ben weer terug in het koude, besneeuwde Nederland. Soms verlang ik wel eens om weer in Nederland te zijn ondanks dat ik mij hier nog altijd prima vermaak. Het voordeel van zolang bij de kinderen te zijn, is dat ik echt merk dat de band telkens sterker wordt. Ik houd van ieder kind en personeelslid. Ze hebben een speciaal plekje in mijn hart! Het is prachtig om te zien hoe oprecht gelukkig deze kinderen zijn. Ze verdienen een prachtige toekomst zoals ieder kind dat verdiend!

Elke zondag is weer een prachtige dag. De kerk gaat anders dan dat ik ben gewend, maar de sfeer is top. Het is mooi om dit mee te maken met de Kebene familie. Na het middageten gaan we naar het strand. Wat geniet ik daar met iedereen. De kinderen krijgen geen zwemles, maar leren zwemmen door elke keer weer in het water te gaan.

Kerst was een mooie dag die begon met het kijken van een kerstfilm: Home Alone. Ik miste mijn familie en vrienden wel, maar wat wil je ook met de gedachte dat ik een toffe familie en top vrienden heb^^. Ik had besloten om niet mee naar de kerk te gaan, maar om te helpen met het klaarmaken van onze kerstmaaltijd. De kerstmaaltijd in Nederland is beter, maar het is geniaal om te zien hoe ze hier het eten allemaal klaarmaken. 2 geiten werden geslacht en 5 kippen. Bijna alles van deze dieren wordt gegeten, genieten….. Verder heb ik geholpen met het snijden van groeten, een soort van tomatensoep en mandazi maken! Na een bezoekje aan het strand (de eerste keer dat ik zwem in de zee met kerst!), was het tijd voor de maaltijd. Geen regels dus onbeperkt eten! Dit betekent dat je ontzettend grote borden vol eten ziet en kinderen die genieten. Het uitbuiken gebeurde niet tijdens een slaapje, maar tijdens het genieten van een modeshow! De kerstdag werd afgesloten met het kijken van een film. Tegenwoordig hebben we een televisie in Kebene. Nederlandse luxe, maar de kinderen zijn er oprecht blij mee.

Tegen 31 december en 1 januari zie ik best wel een beetje op. Dit is het fijnste om te vieren met vrienden en familie. Toch is dit wel weer een ervaring rijker om het te vieren met mijn familie hier!

Naast dat ik veel in Kebene ben, zie ik ook veel dingen van de prachtige natuur. Elk stukje strand is weer anders en mooi. Op dit moment geniet ik van mijn luxe leventje dat een combinatie is van ‘werken’, omgaan met kinderen, strand bezoeken, op avontuur en uit eten gaan. Dit zal echt nog weer even flink wennen zijn als ik terug ben in Nederland!

Lieffs Wienanda

Safari stuff

In Kebene is het rustig. Morgen komen alle kindjes terug van hun familie. Ik hoop van harte dat ze een leuke tijd hebben gehad. Met de kindjes die in Kebene bleven heb ik een ontzettend leuke tijd gehad, maar ik heb de andere kinderen ook wel echt gemist. Ik ben blij dat ze morgen allemaal weer terug komen. De rust die er was verdwijnt en wordt opnieuw vervangen door een heel stel vrolijke kinderen. Kinderen zijn echt de leukste mensen op aarde!

Voor het eerst in mijn leven ben ik uitgegaan in Afrika. De Nederlandse sfeer is totaal anders dan de sfeer van uitgaan hier in Kenia. Sta ik daar op de dansvloer tussen allemaal mensen die wel kunnen dansen! Ik heb mijn dansmoves in de strijd gegooid en ondanks dat ik niet heel goed was, heb ik mij wel flink geamuseerd! Ook kwamen we papa en mama Rainbow (school) tegen. Ik heb verteld dat ik afgestudeerd ben voor juf en meteen waren ze enthousiast. Als de kinderen weer naar school gaan, ga ik zeker een keertje (of paar keer vaker) langskomen om te kijken hoe het in de klassen gaat, om te helpen en misschien zelf een lesje te geven. Hier heb ik nu al zin aan!

Afgelopen 3 dagen ben ik op safari geweest. Wauw, wat kan ik genieten van de natuur. Dit is zo ontzettend mooi gemaakt! Op de neushoorn na, hebben we de big five gezien + nog veel andere dieren. Ook hebben we vastgezeten met de safaribus, maar we hebben ons eruit weten te duwen (wat maakt ons sterk, TEAMWERK!). De lodges waar we verbleven waren prachig. Bij de eerste lodge kregen we tijdens het eten bezoek van een zeer grote aap en als we op onze veranda zaten hadden we zicht op wel meer dan 20 apen. De tweede lodge was op palen. Dit betekende dat we een prachtig uitzicht hadden op het park en tijdens het eten zagen we de olifanten lopen. De laatste dag zijn we heel vroeg op weg gegaan om de zonsopgang en het ontwaken van de natuur te zien. Dit is zo ontzettend mooi! Gewoon iets wat je niet kunt omschrijven, maar wat je moet meemaken!

Met een groep van ongeveer 20 man zijn we vandaag naar het waterpark gegaan. De kinderen hebben zich flink vermaakt en ik ook. Het voordeel van kind met kinderen zijn, is dat je gewoon zelf ook kind kunt zijn tussen de kinderen! Het weer was super en de gezelligheid was top! Gelukkig kon ik mee, want ik had bijna een andere bestemming gekregen: de rechtbank… Op weg naar het waterpark werden we namelijk aangehouden door security: ‘’Laat uw paspoort zien!’’. Uhmm.. die heeft mevrouw Penninkhof niet bij haar. Dus wij (als twee blanken) de bus uit en achter de securityman aan die een flink groot geweer in zijn hand had. Opzich voelde ik mij niet helemaal op mijn gemak! Lang leven de donkere mensen, want zij hebben mij gered. Voor 200 sjilling (€1,80) konden we de man omkopen en konden we gelukkig verder! Iets wat achteraf natuurlijk super leuk is om mee te maken, maar op dat moment was ik toch even niet heel vrolijk.

Dat ik niet heel vrolijk ben, komt niet heel vaak voor. Ik heb hier echt de tijd van mijn leven en ben blij dat ik hier niet voor 1 maand zit. Ik wil iedereen (voor zover dat kan) aanraden om ook een stukje van de wereld te zien. De wereld is namelijk veel mooier dan de Nederlandse cultuur alleen. Het is ontzettend tof om andere culturen te ontdekken. Hier kan ik de goede dingen van meenemen in mijn leven en de dingen die ik minder vind, laat ik hier achter!

Ik vind het heerlijk om te zien hoeveel graden het is in ons kikkerlandje terwijl ik kan genieten van de heerlijke zon (gemiddeld 30 graden wat nog gaat oplopen). Lieve mensen, ik wens jullie alle goeds in Nederland, maar ik geniet nog hier in Kenia!

Met de foto’s ben ik trouwens niet zo heel actief, maar daar heb ik weinig tijd voor / geen zin in. Op facebook heb ik ook het een en ander geplaatst.

Lieffs Wienanda

Afscheid nemen

Hier in Kebene voel ik me helemaal op mijn gemak en ken het ritme (voor zover dat hier is) aardig goed. Maandag t/m vrijdag zorg ik dat ik om 07:00uur bij Kebene ben om daar te helpen met schoonmaken en ontbijt. Daarna ga ik zelf ontbijten en is het gezellig met de andere vrijwilligers. De rest van de dag kan ik eigenlijk zelf inplannen. Wanneer ik graag weg wil om wat de doen of te bekijken is dat mogelijk. Als ik in Kebene blijf dan vermaak ik mij met de kinderen en ik help met het werk dat gedaan moet worden. Om 13:00uur en om 18:00 is het etenstijd. Na het avondeten heb ik altijd mijn vaste momentje met Steave. Steave is echt een schatje en ik geniet van dit momentje op de dag! Om 19:00uur is het Omba-time. Dat betekent dat we uit de Bijbel lezen, samen zingen en bidden en spelletjes doen. Om 20:00uur gaan de kleintjes naar bed en blijven wij nog gezellig zitten met de rest totdat we de kinderen zat zijn. Dan gaan we lekker naar ons eigen plekje om nog gezellig met elkaar te kletsen en daarna te gaan slapen. Op zaterdag vind ik dat ik uit mag slapen en op zondag gaan we eerst samen naar de kerk en dan naar het strand. Mijn week is dus vrij relax, maar de mensen zijn heel dankbaar voor alles wat ik hun geef. Daarom vind ik het helemaal niet erg om hier te ‘werken’.

Afgelopen dinsdag heb ik een top dag gehad! (hoewel elke dag hier tof is). Met een aantal ben ik de boot op geweest om te snorkelen. De zee is hier prachtig: vissen in alle kleuren, een zeeschildpad en dolfijnen. Als kers op de taart heb ik genoten van krab! Ik vind het super leuk om de cultuur te ontdekken en een stukje van het land te zien.

Bij heel veel dingen die ik meemaak ga ik dit vergelijken met Peru. Toch kom ik er telkens weer achter dat dit onmogelijk is. Ik zit hier in een heel andere cultuur met een heel ander doel. Elke dag probeer ik mij aan te passen aan de cultuur hier: leven zonder tijd, rustig aan doen, alle insecten die 5x groter zijn dan in Nederland, dankbaar zijn voor alles wat je krijgt, eten met je handen… Kinderen zijn echt de mooiste mensen op de wereld! Ik merk dat ik het super leuk vind om met kinderen te werken en om mijn liefde met hun te delen. Wanneer ik dat doe, krijg ik dit ook terug. Elke dag opnieuw is weer een mooie dag. Ieder kind heeft hier zijn eigen verhaal, eigen karakter, eigen leeftijd en eigen interesses. Dat maakt mensen ook zo speciaal. Zo af en toe geef ik een gymlesje hier en daar. Ik kan het toch niet helemaal loslaten.

Vanaf vandaag keert de rust weder in Kebene. Bijna alle kinderen gaan 2 weken weg om een familielid te bezoeken. Voor de meeste kinderen is dit fijn om te doen, maar ieder kind weet ook dat ze Kebene wel gaan missen! Kebene is namelijk echt hun thuis. Ik gun de kinderen de liefde van hun familie, maar ik ben ook erg dankbaar als ze weer veilig terug zijn. Voor ons betekenen deze twee weken dat we de kinderen die wel in Kebene blijven (zij hebben dus geen familielid waar ze heen kunnen!) de tijd van hun leven gaan geven!

Voor de mensen die daar nog een beetje bang voor zijn: over Ebola hoor je hier helemaal niets! Ik heb me hier nog geen moment onveilig gevoeld! Ook mis ik thuis niet echt. Natuurlijk mis ik de weekenden en de mensen die om mij geven, maar ik kan dit goed naast me neerleggen. Wat ik hier meemaak is zo ontzettend tof dat ik geniet van elk moment die ik krijg!

Een dag niet gelachen...

Doodse stilte.. er zijn vier momenten op een dag dat het doodstil is hier. Over het eerste moment verbaas ik mij niet zo: ’s nachts als iedereen slaapt. Over de andere drie moment verbaas ik mij zeker: tijdens het eten. Je hoort hier alleen zo nu en dan iemand smakken. Terwijl wij Hollanders (vooral mama) vinden dat etenstijd juist een gezellig moment is, is het hier een moment van stilte. De rest van de dag is het bijna altijd druk.

Toch ben ik best wel een gezelligheids mens! Alle berichtjes en interesse van jullie uit Nederland vind ik erg leuk! Er zijn nu ook twee vrijwilligers uit Nederland en nog 2 mensen uit Nederland. Met hun kan ik wat uitstapjes doen. Ik vind het super leuk in Kebene, maar er even tussenuit is ook lekker. Zo gaan we eens samen uit eten, de omgeving verkennen, naar het strand en een tourtje boeken. Ook laten een aantal kinderen mij de omgeving zien. Als ‘beloning’ drinken we gezellig wat. Daar worden ze al helemaal vrolijk van!

Ondanks dat de kinderen vakantie hebben, moeten ze zich wel bezig blijven houden met school. Dat gaat hier best wel heel erg anders. Veel kinderen tellen nog gewoon op hun vingers. Ik heb maar even mijn juf kwaliteiten in de strijd gegooid en wat maniertjes geleerd om beter op te tellen. Ook ga ik de tafels automatiseren. Er zijn wat kinderen die op eigen niveau zijn, maar ook een heel aantal kinderen (vooral de ouderen) die wat achterstand hebben. Het meest extreme geval is dat er dit jaar iemand van 17 eindelijk de basisschool mocht verlaten! Ik vind het super interessant om te zien hoe de mensen hier leven. Omdat ik dat elke dag meemaak, ontdek ik telkens weer nieuwe dingen. Ik ga mee naar graduationday (groep 8 die afstudeert en de kleuters die naar de grote school gaan), hoor ik dat een controle bij de tandarts maar €2,- is en zie ik hier dat kinderen heel goed kunnen delen!

De dagen gaan nu ontzettend snel voorbij. Zo snel dat ik helemaal niet precies weet waar ik nu over moet schrijven. Ik word oprecht gelukkig van deze kinderen. Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. Nou ik beleef een dag nu dan wel 100 keer! Mijn ochtendhumeur is niet helemaal weg, maar die probeer ik wat te onder drukken. Het ontbijt is elke dag HEERLIJK! Verder rommelen de kinderen de hele dag maar een beetje wat aan en daar doe ik in mee. Vandaag hebben we een kleine beautyochtend gehad met de meiden, ik heb de kinderen al wat spellen geleerd en ik wil graag met ze Levend Stratego gaan doen. Als iemand anders nog leuke ideeën heeft, hoor ik dat graag.

Goed, mijn blog is niet zo heel sterk dit keer, maar ik heb niet zo heel veel inspiratie. Toch moest ik maar weer eens even wat van me laten horen! Elke keer plaats ik ook wat nieuwe foto's. Hier krijgen jullie niet altijd bericht over dus kijk gerust.

Lieffs Wienanda

Hakuna Matata

Wienan, wat een zeur ben ik ook. Ik zit gewoon in Afrika en kan niet genieten?! Gelukkig kan ik dit nu al veel meer. Behalve als ’s ochtends om 06:30 mijn wekker gaat. Dan moet ik even moeite doen om op te staan, maar een koude douche maakt mij al snel wakker. Mijn nieuwe levensmotto is dan ook: Hakuna Matata. Dat is een uitspraak in het Swahili dat betekent: geen zorgen!

Nu zit ik hier bijna een week en ik heb al ontzettend veel dingen geleerd! Gister was ik een hele tijd lang echt een huismoedertje. Wat was ik druk met schoonmaken, schoonmaken en schoonmaken, maar wonder boven wonder deed ik dit met een big smile on my face! De gedachte dat ik mijn dienstbaar op kan stellen hier maakt mij heel erg blij! Niet dat ik het leuk vind om schoon te maken en niet dat ik heel het leven van de kinderen hier verander, maar ik kan wel een klein steentje bijdragen. De kinderen en het personeel zijn ontzettend lief. Dat zit al in alle kleine dingen! Ik vind het ontzettend mooi om te zien hoe dankbaar en vrolijk de kinderen hier zijn ondanks dat ze weinig hebben. (Bijna) nooit hoor je ze mopperen als ze iets voor een ander moeten doen of als het tijd is voor schoonmaken. Hopelijk neem ik dit over van de kinderen en neem ik dit mee in mijn broekzak. Het maakt hier ook niet uit hoe je eruit ziet. Wat ben ik blij dat er hier geen bekenden zijn, want ik zie er toch ook best wat anders uit. Hier gaat het echt om de persoon en niet om het uiterlijk! Ook daar kan ik wat van leren. Zo ga ik mijn kinderen (ooit….) ook opvoeden!

Het weer laat mij soms een beetje in de steek, maar dat vind ik helemaal niet erg. Er zijn al wat dagen geweest dat het ’s nachts en soms ook ’s ochtends flink heeft geregend. Ook nu is de zon weg, maar mij hoor je niet klagen. Even zonder zon is soms best oké. Zondag heeft het de hele dag geregend dus konden we helaas niet naar het strand. Wel konden we naar de kerk en wat houd ik van de manier waarop Afrikanen zingen! Dit kan ik wel gaan uitleggen, maar dit moet je gewoon ervaren zoals eigenlijk alles wat ik vertel. (Het komt er nu dus op neer dat je niet mijn verhalen moet lezen, maar dat je gewoon hier naar toe moet komen!)

Maandag was een beetje een pechdag. Met twee kinderen zijn we naar het ziekenhuis geweest. De ene draagt nu een mitella en de ander heeft 16 hechtingen, maar huilen of klagen doen ze niet: opstaan en weer doorgaan! Hier zijn ze niet snel bang voor dingen. Zo zat ik gister op de moterbike zonder helm en we reden met een flink tempo. Wat was ik blij dat we er met 3 personen opzaten en dat ik de gelukkige was die middenin zat! Het strand maakte de maandag goed. Wat is het heerlijk om daar met de kinderen heen te gaan en ja, het moet even gezegd worden, wat zijn de jongens hier gezegend! Ik weet niet hoe, maar elke jongen heeft een gespierd lichaam…(A).

Wanneer ik niet denk dat het nog 3 maanden duurt voordat ik weer naar huis ga, maar geniet van elk moment, kom ik mijn tijd wel door. Wat is het heerlijk om met de kleintjes te knuffelen en om mee te spelen, wat is het super om te klieren met de jongens en wat is het tof om een goed gesprek te hebben met anderen! Ik weet nu al dat dit, ondanks wat er nog komen gaat, weer een toffe ervaring rijker is die niemand mij afpakt!

Foundation wordt zonnebrand

Wauw, wat een kick geeft het als het alleen reizen goed gaat! Veilig en wel ben ik aangekomen in Kenia. Het overstappen in Nairobi vond ik nog wel eng, maar daar werd ik geholpen door een zeer vriendelijke man. Eenmaal in Mobassa bleek dat mijn koffer nog in Nairobi stondL. Na een klein half uurtje wachten waren mijn koffer en ik weer herenigd!

Op het vliegveld in Mombassa stond Mohammed met 4 kindjes van KeBeNe mij op te wachten! Hup, de bus in en gaan! Eenmaal op de weg voelde ik dat ik goed zat. Wat vind ik het heerlijk om nieuwe dingen te zien. (helaas veranderde dat gevoel gauw, maar dat later) Het verkeer is verschrikkelijk en meteen hebben we al een soort van kleine botsing! Hier kan ik, als beginnend en zeer onervaren bestuurder, beter niet rijden.

In KeBeNe word ik eerst naar mijn plekje voor de komende 3 maanden gebracht. Een klein schattig hutje, met mijn eigen douche^^, wc en bed. Dit hutje staat tussen nog 4 andere hutjes en mooie zitplekken. De hitte wordt me even te veel en ik neem een heerlijke douche die koud blijkt te zijn. Toch is dit totaal niet vervelend (en bovendien goed voor mijn haar). Daarna ontmoet ik Hans en Linda die een taak hebben bij KeBeNe. Het wordt me even te veel en ik barst in huilen uit. Waarschijnlijk teveel indrukken die ik allemaal alleen moet verwerken. Ik merk dat ik nog niet helemaal op mijn plek ben, maar hopelijk komt dat gauw.

Het eten heeft weinig smaak, is eerder minder lekker dan lekker en vult gigantisch! Daarom eet ik niet zoveel in tegenstelling tot de kinderen hier! Zij scheppen hun hele bord vol ondanks hun leeftijd. In de avond hebben we een gebedsuurtje wat meer in houd dat we gaan zingen in plaats van bidden. We lezen even uit de Bijbel, ik moet me voorstellen en daarna komen de nachtegaaltjes tevoorschijn! Wat een ritme en muzikaliteit is hier. Heerlijk om naar te luisteren en om al eens even proberen om mee te doen.

Alles hier is nog wennen. Toch probeer ik zoveel mogelijk te genieten waar ik van genieten kan. Het is hier echt heel warm. De zon probeer ik echt te vermijden! Mijn foundation heb ik ingewisseld voor zonnebrand. De kinderen hebben vanaf vandaag vakantie voor 2 maanden. Dat betekent dat ik veel met ze kan gaan doen. Ze accepteren mij helemaal, maar het is voor mij zoooo lastig om alle kinderen uit elkaar te houden. Ze lijken, voor mij, allemaal op elkaar. Aan Nederland moet ik gewoon niet denken nu, want dan wil ik terug, maar dat veranderd hopelijk gauw!

Koffers & Ziektes

Deze dagen staan in het teken van het inpakken van mijn koffer. Ik dacht, dat doe ik even, maar dit valt toch maar weer tegen! Wat moet wel mee en wat is niet meteen noodzakelijk... Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik veel oude kleren mee wil nemen die ik mooi kan achterlaten in Kenia. Zo heb ik voor de terugweg plek in mijn koffer voor wat souveniers.

Vandaag de dag neem ik mijn eerste malariapil tot mij met in mijn achterhoofd dat dit voorkomt dat ik geen malaria krijg^^. De ziekte Ebola en het Marburg virus zorgden ervoor dat ik het een beetje eng vond om naar Kenia te gaan. Gelukkig ben ik gerustgesteld. Wij Nederlanders kunnen dingen soms wat erger maken dan dat het in werkelijkheid allemaal is (ondanks dat de ziektes wel heftige gevolgen hebben!). Bij deze kan ik jullie (voor nu!) ook gerust stellen! Afgelopen vrijdag zijn er een aantal mensen vanuit Nederland ook naar Kenia gegaan en zij hebben zich nog niet onveilig gevoeld! De Ebola-haard zit net zover van Nederland af als van Kenia!

De eerste afscheidsfeestjes zijn een feit! Vrijdag zijn we, ter ere van mijn opa en oma, heerlijk uit eten geweest met de familie Dekker! Dit was een beetje dubbel, want ik nam ook meteen vast afscheid. Het blijkt ook maar weer dat ik ontzettend lieve vrienden heb! Zondagavond werd ik verrast met een gezellig afscheidsfeestje die we daarna, met nog meer mensen, konden voortzetten. Maandag tijdens de gymnastiek was ook helemaal geweldig! De meisjes hadden me verrast met wat cadeautjes en een dansje. Ook het afscheid met mijn schoonfamilie (ja, die heb ik nu ook...) is een feit. Vanavond nog even van het gezin en laat dan het vliegtuig maar komen!